13 maja zmarł profesor Sławomir Mieleszko, świdnicki rzeźbiarz i wykładowca akademicki. W pamięci świdniczan zapisał się jako inicjator plenerów rzeźbiarskich, które w naszym mieście odbywały się w latach 1976-1979. Rzeźby, powstałe w czasie spotkań młodych artystów, można wciąż spotkać w różnych zakątkach miasta. Autorem części z nich był również prof. Mieleszko.
Sławomir Mieleszko urodził się w 1938 roku w Nowym Świerżniu, powiat Stołpce, w województwie nowogródzkim (dzisiejsza Białoruś). W 1939 roku zagrożonej wywózką rodzinie udało się zbiec przed wkraczającymi na ten teren wojskami sowieckimi. W 1946 r. przyjechali w Lubelskie. Zamieszkali w Krzczonowie, gdzie Sławomir Mieleszko rozpoczął naukę. Kontynuował ją w szkole średniej w Zakrzówku. W 1957 roku zdał egzamin do Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych w Poznaniu, na Wydział Rzeźby. Po ukończeniu studiów przyjechał do Świdnika, gdzie w WSK pracował jego ojciec. Tutaj rozpoczął też działalność twórczą. W 1975 r. podjął pracę na Wydziale Artystycznym UMCS w Lublinie. Był wieloletnim dyrektorem Instytutu Wychowania Artystycznego UMCS, profesorem w Zakładzie Rzeźby Monumentalnej.
Jest autorem kilkuset rzeźb, w tym 23 plenerowych i 19 monumentalnych pomników upamiętniających wydarzenia z historii Polski. Są to, między innymi: Pomnik Konfederacji Tyszowieckiej, Pomnik Partyzantów w Tomaszowie Lubelskim, Pomnik Dzieci Zamojszczyzny w Lublinie, Pomnik Zwycięstwa w Radzyniu Podlaskim, wreszcie Pomnik Nieznanego Żołnierza w Świdniku, który powstał „Ku chwale żołnierza polskiego” i został odsłonięty z okazji 30 rocznicy zakończenia wojny, w 1975 r.
W latach 70. ubiegłego wieku Sławomir Mieleszko zorganizował w Świdniku plener dla studentów UMCS. Udział wzięło w nim około 150 osób, malarzy i rzeźbiarzy. Na zlecenie miasta, wraz z innymi rzeźbiarzami, wykonał 15 rzeźb, które znajdują się dziś w przestrzeni publicznej. Nie zachowywał swojej wiedzy tylko dla siebie. Przez wiele lat działał społecznie, wspomagając malarzy amatorów skupionych w grupie Kolor przy RSTK Świdnik.
Był laureatem Nagrody Ministra Kultury i Sztuki za całokształt pracy twórczej. Otrzymał Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, medal Ministra Edukacji Narodowej, dwukrotnie nagrody Wojewody Lubelskiego i wiele nagród Rektora UMCS oraz odznaczenia miejskie: Amicus Civitatis – Przyjaciel Miasta i Bene Merenti Civitatis Świdnik. Ostatnie lata życia spędził w Warszawie, u boku rodziny.
Ostatnie pożegnanie obędzie się 29 maja, o godz. 13.00 w kościele pw. Wniebowzięcia NMP w Krzczonowie.
Last modified: 18 maja 2021
